Terug naar ons tweede thuisland

1 november 2025 – Na 5 maanden België zijn we terug on the road. Opnieuw naar Spanje en deze keer hopelijk wat meer Portugal. We kunnen het ondertussen gerust ons tweede thuisland beginnen noemen. Ik ging ervanuit dat het weer rond deze periode van het jaar aan de Atlantische kust nog wel ok ging zijn. Dat is wel een beetje wishful thinking gebleken… Even een stapje terug nemen om mijn gedachtegang toe te lichten.

Ergens in de laatste week van oktober, in onze doorgezakte zetel in ons appartement in Antwerpen (no worries, de nieuwe is al in aantocht), bedacht ik me dat het stilaan tijd werd om een route uit te dokteren. We hadden ons voorgenomen om dit jaar niet naar het zuiden te racen zoals vorig jaar, het is tenslotte nog maar eind oktober… Het noorden van Spanje, dat we bezochten in 2021 en we prachtig vonden, hebben we sindsdien niet meer gezien. Jammer eigenlijk. Ook in Portugal zijn we nooit hoger geraakt dan de Algarve en Alentejo. Dus het plan was om via Baskenland Spanje binnen te rijden en de noordkust richting Galicië te doen. Met een beetje hulp van GPT5 en Sonnet 4.5 had ik een vrij eenvoudige route door Frankrijk uitgestippeld. Eens niet langs Luxemburg maar gewoon recht de champagnestreek door, richting Bourgogne met een stop in het Parc Naturel de Morvan, zo richting Clermond-Ferrand en dan afbuigen door de Dordogne richting Bordeaux en zo naar beneden. Even kijken hoe dat gegaan is…

Na ons vertrek uit Stekene, rijden we zoals altijd nog langs Halle-Zoersel en Oelegem om de familie nog een laatste keer te zien. Om daarna terug op de Antwerpse ring in de file te gaan staan, ahja, we moeten over Brussel, Charleroi om zo via de Franse Ardennen naar de champagnestreek te rijden. Die Antwerpse ring gaan we dus zeker niet missen. Die miskleun is al reden genoeg om naar het Hoge Noorden te emigreren…

De eerste stop tussen de wijngaarden was best ok, maar aan de frisse kant. Hoewel de zon regelmatig van de partij was, zorgde de kille ochtend ervoor dat we niet lang bleven plakken. Deze streek bezoek je beter wat vroeger in het jaar, zo rond eind september, begin oktober. En dan kan je zeker een tochje maken langs verschillende champagneboeren.

Maar niet getreurd, de komende dagen wordt er zonnig en warmer weer voorspeld, dus we besluiten om een paar dagen een ommetje te maken in het regionaal park van de Morvan (vrij vertaling 😉 ). Hier zijn geen grote wegen dus je moet er wel even de tijd voor maken. Het is ook geen natuurreservaat, eerder een regio zonder grote industrie of luchtvervuiling, en dat merk je. Voor wie eens een wandelvakantie wil maken, niet te ver van huis, is dit gebied zeker een aanrader – tenzij je blijft plakken in de champagnestreek. Het heeft wat weg van de Eiffel of Vulkaneiffel. In elk geval zorgt de herfst voor een uitmuntend kleurenpallet. We maken een wandeling van 10km en lopen al snel in t-shirt.

Ook de tweede stop in het park – iets minder spectaculair, maar super rustig tussen de velden, was een succes. De wagen die naast ons geparkeerd staat, blijkt van een uitgeweken Nederlander te zijn die met zijn Vlaamse vrouw is uitgeweken vanuit Zemst. Hoewel die nog niet helemaal mee was met de Franse taal, was hij helemaal ‘over the top’ over de streek. De B&B is hier duidelijk ook al ingeburgerd.

Onderweg komen we tot de vaststelling dat Siggy nog steeds last heeft (van haar oren???) als we omhoog rijden. Rond de 1000m hoogte begint ze steevast heel klaaglijk te miauwen. We vinden niets terug dat dit überhaupt kan bij katten. In elke geval vindt ze het dan gezellig om op de armleuning tegen 110km/u naar buiten te kijken. Raar beest…

Ondertussen is het tijd om een keuze te maken. Volgen we de route die we voor ogen hadden. Of stellen we onze plannen bij? Het weer in Bordeaux is niet zo schitterend. Bovendien komt Wouter ergens rond 12 november toe in Barcelona, van Sardinië. Misschien is het wel leuk om een stuk met hem samen te reizen, onder de Pyreneeën, en zo naar Noord-Spanje en Portugal te reizen. Gezien de weervoorspelling in Perpignan, in tegenstelling tot Bordeaux en zuidelijker, stellen we onze plannen bij. We zetten koers naar Perpignan, om van daaruit Spanje binnen te rijden. Na nog een kille en regenachtige nacht aan een kerkhof zetten we de reis verder.

Gelukkig hebben we de volgende dag meer geluk en staan we tegen de namiddag in het zonnetje aan de lagune waar we Kai eind april achtergelaten hebben.

We besluiten hier een dagje te blijven staan om te werken. Helaas blijkt de weervoorspelling een grap, want op dag 2 staan de wolken klaar en komt de wind opzetten. Dat deert de flamingo’s gelukkig niet. De nacht daarentegen wordt wel redelijk ‘zeeziek’ door de wind die tegen de bus beukt.

Qua fotografie – ik zet even mijn nerdmuts op: Ik moet zeggen dat de nieuwe smartphone het goed doet qua foto’s trekken. Zeker meer dan voldoende om niet elke keer de zware Nikon mee te zeulen op wandeling. Alle foto’s behalve deze van de flamingo’s hierboven, en de beelden hieronder zijn getrokken met de Realme GT7. Ik hoef ze eigenlijk ook niet meer na te bewerken, waardoor ik sneller blogs kan schrijven (hopelijk). Toch ga ik het niet kunnen laten af en toe de trouwe Nikon boven te halen in moeilijke lichtomstandigheden. Het is ook gewoon fijner om mee te werken, tenzij je 10 km gaat wandelen… We zijn toch zeker op het punt gekomen dat de smartphone gewoon zeer mooie resultaten neerzet tegenover een professionele reflex. Ondanks dat de D750 niet meer het jongste toestel is, is het nog steeds een zeer goede professionele reflex camera, die hopelijk nog jaren meegaat. Maar het is ook fijn om altijd een goede camera in de broekzak te hebben steken.

Oh en trouwens, deze ochtend tikte onze Nigel zijn 180000ste kilometer weg.

Vlak voor vertrek begaf nog een sensor het, en moest ik die inderhaast vervangen door de oude, originele sensor, die blijkbaar na reiniging het nog gewoon bleek te doen. So far, so good…

Tot de volgende week. En mocht je op de hoogte willen blijven – schrijf je in op onze nieuwsbrief!