7 oktober 2022
De Kotor Serpentine neemt jou en je voertuig mee de hoogte in naar een fantastisch uitzicht over Kotor. Het is ook de weg naar het Lovcen National Park, al kan je omrijden via Budva als je geen zin hebt in al het bochtenwerk, of als je met een lang of zwaar voertuig rijdt. De weg telt een twintigtal haarspeldbochten met onderweg spectaculaire uitzichtpunten.
Hoewel het er eng uitziet vanuit de lucht valt het best mee en zijn de haarspeldbochten zeer ruim, dus een volwaardig mobilhome geraakt ook wel boven. Lokale trucks gebruiken de weg ook. De weg tussen de bochten in is dan weer vrij smal, dus als je een brede tegenligger tegenkomt, heb je wel een probleem. Ik zou dan ook afraden om deze weg te nemen met een voertuig dat breder is dan 2,20 meter in het hoogseizoen, want veel plezier ga je er dan niet aan beleven.
Amber was een uurtje voor ons vertrokken met de fiets. We haalden ze in vlak voor het einde van de serpentine. We stopten even om haar op te wachten en om de drone even uit te laten.
We spraken verder af en Amber ging ineens richting Cetinje om zo haar klimbenen wat te sparen. We wisten toen nog niet dat we haar gingen kwijtspelen tot aan Griekenland…
Zoals je op bovenstaande kan zien is het echt een toeristisch komen en gaan in Kotor. Grappig, want het oude centrum stelt eigenlijk niet zoveel voor, na 30 minuten heb je het meeste wel gezien, tenzij je elke kerk wilt binnengaan. Gelukkig valt het toerisme even snel weer als dat het gekomen is wanneer je Kotor verlaat…
Waar het in de meeste landen een ‘big no-no’ is om in een nationaal park te staan, is het blijkbaar in Montenegro helemaal geen probleem om een nationaal park in te hobbelen met je camper en er te overnachten.
We reden dus een 100-tal meter de weg af en volgden een karrenspoor om in het midden van het weiland te kamperen.
Nadat we geïnstalleerd waren maakten we een kleine wandeling en ontdekten een bron waar we ons ook verfristen. De rest van de dag genoten we van het zonnetje en het uitzicht… Op deze plek leerden we ook nog Esmee & Niels kennen. een koppel uit Nederland op rondreis met hun superleuke Volkswagen T3. We maakten een praatje, maar al snel verschool de zon zich achter de hoge bergflanken en koelde het af. Gelukkig was de 4G ontvangst prima dus konden we binnen in Nigel de 500 GB van One aanspreken om Netflix te chillen voor de avond.
Niagara?
Ons eten was op dus de volgende dag hielden we even halt in Cetinje om in een kleine supermarkt wat basisvoedsel in te slaan. We twijfelden even om het kleine stadje te verkennen maar we besloten om toch door te rijden richting Podgorica, de hoofdstad van Montenegro. We wilden namelijk de Niagara watervallen bezoeken, alleen dan anders geschreven: Nijagara. Als je bezienswaardigheden in Montenegro opzoekt zitten deze er steevast bij; het land is natuurlijk niet groot. We vonden het wel ‘ballsy’ van de Montegrijnen om de naam van beroemde watervallen in de VS te lenen dus gingen we eens kijken.
De watervallen stelden niet teleur, maar we zijn er vrij zeker van dat de echte Niagara watervallen iets indrukwekkender zijn.
Van die watervallen kregen we honger en vlakbij was er een restaurant. Er was echter net een bus vol toeristen afgegooid dus zochten we iets anders. Op de weg naar de watervallen hadden we een piepklein restaurantje gezien dat niet op Google Maps te vinden was. We reden dus terug daar heen en werden enthousiast naar binnen gewenkt door een man en zijn ganse familie. Hoe het zit met schoolplicht in Montenegro weten we niet maar we werden in basic engels te woord gestaan door een ventje van om en bij 10 jaar. Ze hadden geen menukaart dus gingen we maar af op de suggesties. Verse yoghurt, burek, een soort gebak met honing en twee pintjes. Stuk voor stuk heerlijk en vers gemaakt.
Deze man had dus een klein restaurant in zijn voortuin neergepoot. De elektriciteit ging via een generator en wat verder zat Babushka aan de voordeur de boel gade te slaan. We betaalden € 13, toeristenprijzen hadden ze hier nog niet uitgevonden, en gingen weer verder op pad. Voor we Albanië binnen zouden rijden wilden we eerst nog de omgeving van het Skadar-meer ontdekken. Naast de rivier Moraca vonden we een slaapplek bij een vissersplek. Heel het gebied is moerassig en het deed ons denken aan de bayou van Louisiana, ook omdat er aan de overkant van de rivier een boot met een waterrad lag. Het zou ons niks verbaasd hebben moest er een alligator uit de rivier geklommen zijn…
Het Skadar meer is tegelijkertijd ook de grens met Albanië. In tegenstelling tot Montenegro hebben we wel eens van Albanië gehoord, en niet altijd in een positieve context. We hadden wel al vaker gelezen dat Albanië een heel tof land is om met de van of camper door te trekken… Hoe dat gegaan is, lees je in het volgende deel!
Weer heerlijk lezen! Vlot geschreven, geeft zin om ook een camper te kopen 😄
amai gert, het worden slapeloze nachten tot het vervolg ….jullie relaas lezen is echt verslavend !!! maar aan die serpentine zou ik toch niet durven beginnen
Ik begin snel aan het vervolg, na een kleine pauze!
Zalig voor jullie om werk en ontspanning te kunnen combineren. Zalig voor de thuisblijvers om van jullie mooie foto’s te genieten en zo ook ‘een beetje’ op reis te zijn.
Dankjewel voor de lieve woorden. Het vervolg volgt snel 😁