5 oktober 2022 – Het zuidelijke punt van Kroatië werd smaller en smaller en we naderden Montenegro. Eerlijk gezegd herinner ik mij Montenegro alleen maar van Eurosong, verder had ik voorheen geen idee van waar het nu precies lag. Tussen Kroatië en Albanië zo blijkt! Ons eerste land buiten de EU, spannend… De grensovergang was alvast niets bijzonder, gewoon controle van ons id en boorddocumenten en doorrijden maar. Onze eerste queeste was natuurlijk onszelf voorzien van internet. Als complete ‘digital nomads’ zijn we compleet verloren zonder internetverbinding en dus kochten we voor € 10 een simkaart voor 15 dagen met 500 GB, jep, je leest het goed: 500 GB voor € 10. Elke provider heeft diezelfde deal, maar we lazen dat One het best dekkende netwerk zou hebben dus gingen we voor deze. En ja, in Montenegro betalen ze met de euro, hoewel het land nog geen lid is van de EU. Voorheen betaalden ze daar met de Duitse Mark, en zijn bij de invoering van de euro mee overgestapt.
Montenegro gaf ons niet meteen een cultuurshock. We zagen veel bekende merken en de infrastructuur was op het eerste zicht in orde. Bij het zien van de dieselprijzen gingen we maar meteen tanken. € 1.48/liter, tov 1.62 in Kroatië en 2.3 in Duitsland. Achteraf kunnen we zeggen dat we die prijzen niet meer zouden terug zien… We reden door Herceg Novi en begonnen aan de rit rond de baai van Kotor. Als je hierin geen zin hebt, kan je ook een ferry nemen naar Kotor zelf, maar we hadden tijd en wilden wat sight-seeing doen.
Onze eerste halte bleek Kotor te zijn. Ik zeg ‘bleek’ omdat we niet echt een plan hadden. Maar het werd al snel duidelijk dat daar iets te zien was, konden we afleiden uit de park 4 night comments, en oh ja, het cruise schip dat er aangemeerd lag gaf dat ook al aan. Kotor heeft een oud historisch centrum en hebben het toerisme aangeboord. We parkeerden op 15 min wandelen van het oude centrum in een woonwijk. (Voordeel van een normale ‘camionette’ te hebben van 6 meter is dat je het meestal wel kwijt kan tussen de gewone auto’s, en het niet teveel opvalt.) We wandelden naar het oude centrum en werden begroet door een meute Amerikanen die waarschijnlijk net uit het cruiseschip gelost waren.
Kotor is een oude omwalde havenstad die oorspronkelijk een Venetiaanse kolonie was, en later afwisselend onder Italiaans en Oostenrijks bestuur viel. In 1918 werd het mee onderdeel van Joegoslavië.
De stad heeft ook iets met katten. Deze hielden het ongedierte weg tijdens de Middeleeuwen en werden een symbool van geluk en welvaart. Ook vandaag heeft Kotor een stevig kattenpopulatie, die gevoed worden door de locals. Deze verbinding met katten is uiteraard ook commercieel handig om menig souvenir te slijten aan de passerende toerist. Overal zie je souvenirshop met allerlei prullaria afgeleid van katten. Als je het ons vraagt zou het beter zijn om een deel van de inkomsten te spenderen aan een dierenarts voor een deel van de straatkatten…
Fort met uitzicht
Na bezoek aan het oude centrum gingen we nog even langs in de plaatselijke supermarkt, en reden daarna verder op zoek naar een slaapplek. We reden omhoog langs een smalle weg en moesten een paar keer serieus manoeuvreren om tegenliggers door te laten. We streken neer aan een oud fort, Fort Gorazda. Van hieruit heb je een fantastische zicht op de baai van Kotor.
Een beetje later kwam ook Amber hijgend boven met de fiets en zette ze haar tent op achter een struik. We zetten ons aan de aperitief, en een beetje later werd de rust verstoord door twee toeristenbusjes. Een uitgelaten bende Amerikaanse jongeren installeerde zich bovenop het fort voor een georganiseerde barbecue met muziek en alcohol. Gelukkig werden ze weer weggebracht na zonsondergang en hadden wij weer het fort voor ons alleen.
De volgende ochtend verkenden we het fort en namen wat foto’s. We ontdekten ook nog een vleermuis en een rare soort sprinkhaan.
En het vervolg…
Hierna wilden we de serpentine van Kotor aanvangen. Een smalle weg met 20 haarspeldbochten, om zo in het nationaal park van Lovcen te geraken. Hoe ons dat vergaan is, lees je in het tweede en laatste deel over Montenegro…
Another interesting chapter! Nice written 👍
waaw gert, zo’n fotografeer- en schrijftalent zeg, ik moet me inhouden om niet in mijn jumpytje te springen en jullie te vervoegen ; ik zit te kwijlen bij het lezen van je schrijfsels
Merci! Leuk om te lezen 😆