We gaan een versnelling hoger schakelen nu we in Griekenland aanbeland zijn, wil ik alles nog verteld krijgen voor onze volgende reis!
Het was nog een zeer aangename nazomer in het zuidelijkste land van de Balkan en onze dagen schakelden in tegenstelling tot wat hierboven staat een versnelling lager. Met dagen aan het strand, wandelingetjes, zwemmen en de kayak bovenhalen. We gingen stilletjes aan van Igoumenitsa naar Ammoudia, niet te snel, want Amber moest nog terugkomen en landde op Corfu. Voor deze periode laat ik de beelden spreken:
In Ammoudia leerden we Kortis kennen, een visser van 63 die ervan overtuigd was goed Engels te spreken. Helaas was hem verstaan een echte inspanning. In een vorig leven was hij engineer geweest in de machinekamer aan boord van een vrachtschip of tanker en had zo de wereld gezien (en zijn engels geleerd…). We maakten kennis toen we in Ammoudia een lokaal restaurant gingen uittesten en de Ouzo iets te rijkelijk begonnen vloeien. De dag erna kwam Kortis ons weer opzoeken op het strand en gaf ons een vis die hij net gevangen had. We raakten aan de praat en zo kwamen we het op het idee om naar Glyki te gaan, niet ver van zijn woonplaats. Daar was een gorge met waterbronnen die uit de berg kwamen… Onze interesse was alvast geprikkeld en we gingen dus een stukje landinwaarts.
De rivier was een stuk kouder dan de Middellandse Zee maar een welkome afwisseling na een maand strand gezien te hebben. Ook daar wist Kortis ons te vinden, deze keer met een zak druiven uit zijn tuin.
De dag daarna besloten we om de gorge in te gaan en door de ondiepe rivier te waden. En lol hadden we! Op een gegeven moment kwam het water tot aan onze borst en zoals al aangehaald, het was best wel fris! Vooral Kai had het koud, en Moya.
Het was misschien niet de beste beslissing om mijn camera mee te sleuren op deze tocht, maar dit leverde toch leuke beelden op.
Op een gegeven moment kwamen we een hiker/zwemmer tegen vanuit de omgekeerde richting. Die wist ons te vertellen dat er verderop een brug was, maar kon ons niet precies vertellen hoe ver dat was. Wel dat we op een gegeven moment weer tot aan onze borst het water in moesten…
Wie geen fan van deze tocht is, was Moya. We lieten ze zwemmen maar soms was de stroming toch te sterk en moest Nikki haar gaan redden. Wat verderop vonden met een salopette die Nikki omvormde tot draagzak voor onze kleine held.
Na dik twee uur door het water waden kwamen we aan een brug terecht. Waar we uit de gorge konden klimmen en terug konden wandelen via een normaal wandelpad. Na dit leuk en actief intermezzo was het tijd om ‘ons’ Amber terug van de boot te gaan plukken. Deze was ondertussen terug opgestuurd per luchtpost en geland op Korfu. Kai speelde voor koerierdienst en pikte haar op.
Tijd om koers te zetten naar zuidelijker oorden. Van andere kampers én Kortis hadden we gehoord dat Levkada de moeite zou zijn. Tot hiertoe hadden we eerlijk gezegd alles al de moeite gevonden, dus we wisten niet goed hoe het nóg beter zou kunnen worden. Levkada is een eiland
Op Levkada bezochten we een verlaten NATO radar station, helemaal op de top van de berg. Ik vond dat vreselijk cool, maar ik ben dan ook een nerd natuurlijk. Dat is voor volgende post, maar eerst ga ik er een Youtube filmpje over maken. Hier enkele beelden van de overblijfsels van Nikopolis, onderweg naar Levkada.
Bekijk zeker ook onze video over onze top 7 in Griekenland:
Wil ook naar Griekenland nu !!!
willen jullie ooit nog richting het drukke , hectische, volgebouwde belgie ???
Het valt ons steeds op hoe dat het geval is. Hoe volgebouwd en ongeorganiseerd België lijkt, hoe lelijk kan je een land maken. Vooral in de driehoek Gent, Antwerpen en Brussel… Daar kijk je amper door de lintbebouwing heen.