Athene - de bakermat van de democratie

Vooraleer we verder gaan met ons verhaal: Ik vond nog een hele resem foto’s terug van het verlaten hotel “Saladi”, deze kan je onderaan de post over Nafplio en Monemvasia bekijken.

Het stond absoluut niet op onze planning – de trouwe lezer weet ondertussen dat we niet al te vaak grote steden aandoen – maar we reden noodgedwongen richting Athene. Daar konden we voor Nikki een verlopig paspoort krijgen bij de Belgische ambassade.

14/12/2023 – Op weg naar Athene hielden we nog halt aan een slapende vulkaan. Een slingerig pad bracht ons tot aan een parking, maar omdat de weg deels was weggespoeld en we daar met Nigel en zijn 3.5 ton niet over durfden rijden, parkeerden we ons in de struiken. We waren wel extreem op onze hoede, door dit vreselijk verhaal dat dateert uit september 2022. Gelukkig kwamen we geen hond tegen, enkel een koppel Nederlanders. Het vulkanisch gebied sloeg tegen, en zonder enige bewegwijzering stonden we na een halfuurtje al terug bij de camper. Verderop hielden we nog even halt aan een klif met een mooi uitzich op nog een scheepswrak. Kai en Amber kwamen we daar ook nog even tegen, zij lieten Athene links liggen en reden in de richting van Delphi. We spraken af om elkaar later terug te vinden.

Om het verschrikkelijke verkeer van de hoofdstad zoveel mogelijk te vermijden vonden we een busparking, waar je ook met een camper voor € 20 per nacht terecht kan. Er is ook elektriciteit voor wie dat wil, toiletten en een douche. Op 3 km van het centrum ook ideaal gelegen om te voet de stad te verkennen. We probeerden er dus het beste van te maken.

Na een niet zo rustige nacht, want op zo een busparking is het een constant komen en gaan van …bussen, trokken we richting centrum van Athene. Buiten het Panthenon wisten we eigenlijk niet wat we van Athene moesten verwachten… Niet zo heel veel zo bleek. Over het algemeen is het een onfris ruikende stad met appartementsblokken en luid verkeer. Tussen de bebouwing vind je her en der nog overblijfselen en ruïnes uit de oudheid.

Maar, we zijn natuurlijk al even in Griekenland, dus dit waren zeker niet onze eerste ruïnes. Dé headliner van Athene is het Panthenon, maar we beslisten dit over te slaan: We wilden voor 15u die dag zoveel mogelijk van de ‘echte’ stad zien, het paspoort afhalen en dan zo snel mogelijk uit de drukke ‘suburbs’ van Athene geraken. Het lijkt wel alsof dat 50% van alle Grieken in Athene woont. En eigenlijk is dat er niet ver naast, als je weet dat er ongeveer 10.5 miljoen Grieken zijn en Athene ongeveer 4 miljoen inwoners telt. Nu, hoewel we het gewoon zijn om in een stad te wonen, waren we wel al enkele maanden gewend aan de rust en stilte van de natuur en het platteland. Horendol werden we dus al snel in de smalle, stinkende straten van Athene.

In afwachting van onze afspraak op de ambassade bezochten we nog enkele parken en een toch wel indrukwekkend bouwwerk: het Panathenian Stadion. De liefhebbers van de Olympische Spelen, zullen dit stadion zeker kennen. Het is namelijk de plek waar, in 1896, de eerste moderne Olympische Spelen plaatsvonden. Maar, de geschiedenis van dit bijzondere stadion begint natuurlijk veel eerder dan dat.

Het Panathenian Stadion

Dit stadion, ingebed in een natuurlijke holte tussen twee heuvels in Athene, werd oorspronkelijk gebouwd in de 4e eeuw v.Chr. voor de Panathenaeïsche Spelen, een religieus en atletisch festival ter ere van de godin Athena. In die tijd was het stadion gemaakt van hout. Het werd echter in 144 n.Chr. volledig gerenoveerd door de rijke filantroop Herodes Atticus, die het volledig uit marmer liet bouwen. En niet zomaar een beetje marmer, maar genoeg om plaats te bieden aan maar liefst 50.000 toeschouwers. Een indrukwekkend aantal, zelfs naar de huidige normen. Als je ervoor staat, kan je pas echt de omvang van dit stadion vatten. Best wel (weer) een knap staaltje architectuur voor die tijd.

Na de ondergang van de oude Griekse beschaving raakte het stadion in verval, werd vergeten en uiteindelijk begraven onder de aarde. Fast forward naar de 19e eeuw, toen het idee van de heropleving van de Olympische Spelen begon te borrelen. Het Panathenian Stadion werd uitgegraven en gerestaureerd, en in 1896 werd het de trots van Athene en de hele wereld toen het de eerste moderne Olympische Spelen huisvestte.

Vandaag is het stadion, ook wel bekend als het Kallimarmaro (wat letterlijk ‘mooi marmer’ betekent), nog steeds een parel van het oude en het moderne Griekenland. Het is de enige arena ter wereld die volledig uit marmer is gebouwd. En het is nog steeds in gebruik voor verschillende evenementen en ceremonies.

Naar de ambassde

Na zo’n drie uurtjes rondgewandeld te hebben in centrum Athene, gingen we naar de Belgische ambassade. Daar werden we geholpen aan het loket, dus jammer genoeg hebben we de binnenkant niet kunnen zien. Een vriendelijke, perfect nederlandstalige Griek maakte een voorlopig paspoort voor Nikki, en na het afleggen van een schriftelijke verklaring voor de consul konden we daar weer vertrekken met geldige identiteitpapieren. We wandelden terug naar de busparking, waar ik nog snel een douche wilde nemen om het verzamelde zweet af te spoelen. Daar deden we jammer genoeg een wansmakelijke ontdekking, één of andere degoutante mens had zich ontlast in de douche. De evenzeer gedegouteerde uitbaatster mocht aan de slag om het achtergelaten bruine kunstwerk te verwijderen en na een heel snelle douche reden we het drukke verkeer weer in, in de richting van Delphi, en onze reisgenoten, Kai en Amber.

Is Athene een bezoek waar met de camper? Hangt ervanaf, wil je het Panthenon gezien hebben en hou je van een bruisende stad, dan is het zeker een stop waard. Maar eerlijk gezegd vinden wij dat Griekenland sowieso bezaaid is met archeologische bezienswaardigheden, en houden we meer van de ongerepte natuur en rustige dorpjes.

Rustigere oorden

Op aangeven van Kai en Amber, kwamen we terecht in een godvergeten gat onder de naam Agios Nikolaos, waarvan er honderden gelijknamige dorpjes zijn, niet ver van een beter te Googlen plaatsje ‘Alyki’. Na ongeveer een kilometer rijden op een grindpad vonden we een parking op een richel met fe-no-me-naal uitzicht en toegang tot het water. We zagen zelfs dolfijnen die ik prachtig in beeld bracht voordat ik constateerde dat de drone niet aan het opnemen was…

Naast Kai en Amber stond er nog een Duitser met een zeer mooie 7.5 ton truck met daarop een omgebouwde militaire commandopost, en een koppel hippies uit Zwitserland met een kleinere VW truck. Jammer genoeg vonden die laatsten het nodig om hun generator boven te halen, en het soundsystem dat verborgen zat in hun truck eens goed te testen. Eerst was het wel gezellig, maar om de één of andere reden bleven ze maar doorgaan en gingen niet in op onze vraag om hun generator uit te schakelen. Redelijk geïrriteerd beslisten Nikki en ik om het dan maar af te bollen. We legden het zonnepaneel terug plat en reden terug naar het dorpje zelf. Op het einde van de weg naast het strand vonden we een grote parking. En aangezien het dorpje, gevuld met visrestaurants, vrijwel verlaten was besloten we daar te blijven voor de nacht. We zetten de stoelen in lounge-mode in de richting van het water en met het geboenk van onze Zwitserse nozems dat over de zee gedragen werd leunden we achterover. Niet veel later zag ik door mijn verrekijker Kai’s camper, gevolgd door onze duitse vriend Karsten, over het grindpad kruipen richting dorp. Ook voor hen werd het allemaal wat te veel en niet veel later stonden ze beiden bij ons.

Het weekend brak aan en ook de Grieken zijn niet vies van een weekendje camperen. Een stuk of vier vans en caravans sloot zich nog aan bij ons en de hengels en bootjes op trailers werden bovengehaald om een hele dag en nacht door te vissen. Een heel gemoedelijke sfeer daar aan de mooie boulevard langs het water. Het dorp was dan ook nog eens voorzien van snelle gratis wi-fi, dus beter kon het niet worden. De asociale Zwitsers bleven godzijdank op hun plek staan. Wij denken dat ze het niet leuk vonden dat hun twee honden, die niet overweg konden met andere honden of katten, aan de lijn moesten blijven met ons in de buurt en ons daarom wilden wegjagen… Enfin, ons niet gelaten, we stonden beter dan voorheen… De avondgloed was bovendien prachtig.