…Waar waren we gebleven? Oh ja, de Sloveense grens over op 26 september. De hoge woestheid van de Oostenrijkse Alpen maakte snel plaats voor het diepgroene heuvelachtige landschap van Slovenië. Soms lijkt Slovenië wel één groot bos te zijn. Onze eerste keuze was om naar Bled te gaan, bij het Triglav National Park. Nadeel is dat het daar moeilijk, of zelfs verboden is te overnachten. Technisch gezien is het wildkamperen in Slovnië overal verboden, maar dat is in zoveel landen zo… Echter, het weer zat nog steeds niet mee: het kwik haalde met moeite de 16 graden en lichte regenval werd af en toe afgelost door de meest intense stortbuien. Bleek die nieuwe ruitenwissermotor ineens toch geen slechte investering. Een beetje regen houdt ons gewoonlijk niet tegen om te gaan hiken, maar dit was echt niet gezellig. We besloten om verder te rijden. Volgens mensen op Facebookgroepen was het in het zuiden van het land ook makkelijk om te overnachten zonder problemen.
In Slovenië heb je een vignet nodig op de autostrade dus kozen we om alternatieve wegen te volgen. In Slovenië betekent dat zeer alternatief. We reden over kleine baantjes doorheen talloze dorpjes waarvan we de naam nooit zullen kunnen uitspreken. We weten niet of het daar de normale gang van zaken is, maar talloze valleien stonden gewoonweg onder water. Weilanden leken rivieren geworden te zijn, maar sommige delen van de weginfrastructuur deden ons vermoeden dat dat daar wel vaker gebeurt. Na 3 uur kleine wegen tuffen kwamen we voorbij de hoofdstad, Ljubljana. Tijd om een plek te zoeken om de nacht door te brengen. Op Park4Night vonden we een plek op een heuvel bij wat een voetbalveld leek, net buiten het stadje Logatec. Ondertussen hadden de hemelsluizen zich gesloten en konden we vanop de heuvel aperitieven. De parking zelf was weinig romantisch, uitgenomen van een koppel in een auto dat uitgebreid de liefde aan het bedrijven was met open ramen… Klein beetje ongepast met veel wandelaars met kinderen in de buurt, maar wie zijn wij om commentaar te hebben op de locals?
Na een vers gemixte Moscow Mule besloten we even de benen te strekken in de achterliggende heuvels en weilanden. Slovenië is inderdaad een heel mooi land en we komen beslist nog een keer terug wanneer het weer beter is. We kropen in bed en werden wat later in slaap gesust met tokkelende regendruppels op het dak. Slecht weer is natuurlijk een spelbreker voor onze buitenactiviteiten, maar oh zo gezellig om in ons hoog bed onder het dakraam te zitten met de dieselverwarming zachtjes op.
Een nieuwe dag was aangebroken en we reden wat verder naar een ruïne die we ook op Park4Night hadden zien staan. Onderweg vulden we nog snel een jerrycan met water aan een kerkhof. Toen we aankwamen bij de ruïne was het opnieuw beginnen stortregenen. We concludeerden dat Slovenië echt geen zin had in ons en besloten de tocht verder te zetten naar Kroatië in de hoop dat het over de bergen beter weer zou zijn.
Kroatië is geen lid van de Schengen-zone en dus kregen we onze eerste echte grensovergang voorgeschoteld. Bij de exit van Slovenië vroeg de politieagente “what is that?” terwijl ze naar boven wees. Het duurde even voor we doorhadden dat ze naar onze waslijn in de cabine wees. “It’s to hang our clothes to dry”. Geen idee of ze ons verstond maar we mochten buiten. Aan Kroatische kant werden onze id’s gescand en konden we verder. We reden richting Rijeka en op de verkeersborden stond een welkome 19 graden gesignaleerd. We wilden eigenlijk zo snel mogelijk een plekje aan het water vinden en gingen in de baai bij Rijeka in een kleine vissershaven staan, waar we op een ponton lunchten. We stonden veel te dicht bij de baan waar de locals met behoorlijke snelheid door reden en vonden dat de katten ook wel eens hun pootjes mochten strekken, dus reden we weer verder.
Een topplek om te slapen vonden we niet ver van de brug die naar het eiland Krk leidt. We moesten even zoeken naar een berijdbare weg maar konden zonder veel problemen op een grote oude werfzone met uitzicht op de zee parkeren. Ik vroeg me af waaraan hier gewerkt was, ik kon de omgewoelde bodem verder zien lopen op de oever van het eiland Krk. Na wat kijken op de satellietbeelden van Google zag ik dat er een pijpleiding was aangelegd naar Krk, waar een LNG-terminal is. Deze werf had dus een gigantische zone camperplekken gecreëerd! Na zonsondergang namen wind en regen weer de bovenhand. Ondanks de sterke windvlagen sliepen we er heerlijk. De volgende ochtend maakten we een korte wandeling en zetten we onze tocht verder, daar er verder bitter weinig te beleven was.
Tijd om een paar nieuwe personages te introduceren: We waren stilaan onze goede vriendin Amber aan het naderen. We leerden Amber vorig jaar kennen in Tarifa, Spanje. Ze was toen Spanje aan het rondfietsen en sliep in een tentje. We spendeerden toen nog een hele maand samen met haar en Kai, een toffe gast uit Frankrijk met Britse roots. Afgelopen zomer bezochten we Amber nog in haar thuishaven, Damme bij Brugge. Kai was toen ook afgezakt met een Flixbus. Amber besliste nog voor ons om deze winter vanuit Italië met de fiets naar Griekenland te trekken. Hoe het met haar gaat, lees je in de volgende post.
Jaaaaa oh ik kon helemaal volgen vanaf Rijeka! Ook geweest en ook Krk, wat leuk!!