Zondagavond, 23 juni 2024, en ik typ het begin van dit bericht aan het kampvuur… Wellicht is het pas morgen klaar, of overmorgen, niet zo belangrijk… We zijn nu exact een week op pad. We zijn snel weer gewend geraakt aan het leven in onze kleine bus. Wel een grote verandering die ik nog niet vermeld heb: we zijn slechts met 2 dieren op pad: Siggy en Moya. Het heeft niet mogen zijn, maar we moesten onze kat en senior crew member Nalah een week voor vertrek afgeven. We hadden al enkele weken in de mot dat ze minder goed at en gewicht aan het verliezen was. De laaste week werd ze opeens heel erg ziek. Geen eten, geen drinken en amper kunnen wandelen. De weg naar de dierenarts bleek een nodeloos lange lijdensweg. Na een nacht aan het infuus en een transfer naar de dierkenkliniek later was het verdict darmkanker en dan weet je hoe laat het is. Ja hoor, chemotherapie voor dieren bestaat. Maar kan je aan een dier uitleggen waarom het dat moet doorstaan? Doe je dat dan niet meer voor jezelf dan voor het dier? We kozen daarom resoluut voor de weg van de minste pijn…voor Nalah, niet voor ons. Een heel harde beslissing waarvan we nog steeds het verdriet meedragen. We vonden het jammer dat Nalah Zweden niet meer kon meepakken, ze had zich hier zeker geamuseerd… 13 jaar werd ze, mocht ietsjes langer zijn…
Aantal elanden gespot: 0
(maar wel 2 wolven!)
Midsommar
Terug naar onze reis. In de vorige post nam ik je mee tot de dag voor Midsommar, deze feestdag vindt plaats op de eerste vrijdag na de langste dag van het jaar, dus tussen 19 en 25 juni. De feestdag is eigenlijk op zaterdag, maar de meeste festiviteiten vinden plaats op vrijdag(avond). Wij passeerden in Ronneby, een stad aan de oostkust, om te kijken of daar niks te beleven viel. En ja hoor, er werd rond de midsommarstång gedanst, een kruis vol bladeren en takken met aan de armen telkens een ring van bladeren en bloemen. Het valt ons op, hoe een iets of wat grotere stad als dit ook nog steeds zo ruim en groen aanvoelt: Je bent in een mooi aangelegd en onderhouden park, waar mensen samenkomen en dansen, op zich niet zo speciaal, dat kennen we in Vlaanderen ook… Maar je klimt achterin het park een heuvel op en baf, je bent in het bos en je hoort niks meer…
Moya heeft ook geleerd dat je niet kan wandelen op de waterlelie’s…
Na gefotografeerd te worden door deze vreemde vogel draaiden we terug richting de feestelijke activiteiten. Vanop de rotsen hadden we een mooi zicht op het tafereel dat zich onder ons afspeelde. Op de tonen van bekende melodietjes van kinderliederen, met Zweedse tekst uiteraard, dansten de kinderen enthousiast rond de midsommarstång.
Regen?!
We vertrokken uit Ronneby en parkeerden ons vlakbij de kust in een lokaal jachthaventje. Toen we de snelweg afreden hoorden we ineens een raar schrapend geluid onder Nigel. Het hitteschild van onze knalpot, dat al even aan het roesten was, is er eindelijk afgevallen. Oef! niks ernstigs. We deponeerden het stukje oud ijzer dan ook netjes in de metaalcontainer. Onze Nigel begint toch wel tekenen van ouderdom te tonen na 17 jaar…
In de buurt van het dorpje waar we stonden was wel wat leven te bespeuren. Veel Zweden maakten van de feestdag gebruik om te wandelen, vissen, bootje te varen etc. Alhoewel we stilaan vermoeden dat ze dat eigenlijk altijd wel graag doen. Als ik Wouter mag geloven is het van eind oktober tot eind april hier vrij donker en koud, dus kunnen ze er maar beter van genieten als het weer er naar is…
In de omliggende tuinen hoorden we vele familiefeestjes die aan de gang waren en er waren een paar grapjassen ook vuurwerk aan het afsteken, beetje stom zo, wanneer de zon niet onder gaat… We hadden een gezellige avond, met een flesje cava erbij en de dag daarna reden we weer wat verder. Niks bijzonders want we zaten quasi de hele dag binnen in de regen. We konden er toch niet aan weerstaan om het plaatstelijke bos te verkennen én de begraafplaats. Ok, het klinkt misschien luguber maar ik vind het interessant om te zien hoe verschillende landen omgaan met begraafplaatsen. Een Italiaans kerkhof is helemaal iets anders dan een Zweeds, hoewel beide landen toch katholiek zijn.
Kalmar
Afsluiten doen we met het kasteel van Kalmar. Eén van de best bewaarde Renaissance kastelen van Zweden. De geschiedenis van het kasteel is uiteraard uitgebreid en interessant. De buitenkant kan je helemaal zelf bewandelen en biedt mooie vergezichten over de zee. Dat was het voor deze keer, geniet van de beelden hieronder en tot de volgende keer, dan vertel ik over de wolven ;-).
wat een prachtige foto’s!!!!!!
doet goesting krijgen om ook naar Zweden te gaan!!
Benieuwd naar de wolven……..laat de volgende maar snel komen!
Triestig verhaal over Nalah. Jullie hebben absoluut een goede keuze gemaakt. Toch nog vier liefdevolle zieltjes om elkaar hierin te steunen.
En jullie zijn weer op weg om nog een stukje wereld te verkennen… het prachtige ongerepte Noorden… heerlijk!
Mooi geschreven verhaal met alweer prachtige foto’s. Benieuwd naar jullie volgende verhalen, nieuwsgierig naar de wolven!
Veel plezier in het zomerse niet-meer-donker-wordend gedeelte van Europa!
dus rijden jullie nu met een luid knallende nigel door die fantastische zweedse landschappen , zààààlig