Langs de Via Verde del Baix Ebre y la Terra Alta

🚂 ‘Den aajzere weg’, een dood everzwijn en WiFi bij een verlaten station

Van 1000 meter hoogte met spectaculair uitzicht tot 30 meter diep in een kloof waar een onfortuinlijk everzwijn zijn laatste rustplaats vond… Van een spookdorp uit het bronzen tijdperk tot een kasteel boven de rivier de Ebro…
In de Muntanyes de Prades probeert Wouter ons af te schudden op zijn elektrische mountainbike, maar wij vinden ook zonder fiets genoeg avontuur.
Overnachten aan een gesloten restaurant aan een verlaten station, uitgerust met Starlink en een amateuristisch gemonteerde lithiumbatterij (electriciens en ingenieurs: kijk maar niet). Perfecte werkplek, ondanks de rommel van lege houtskoolzakken en kapotte batterijen…
’s Avonds: croquettas, gefrituurde ansjovis en twee moedige meisjes die komen kamperen in hun Skoda. Spoiler: ze hadden het ’s morgens behoorlijk koud.

De kust van Catalonië

Een parkeerplaats die naar kak ruikt en een verrassend nerdy treinmuseum… Een frisse duik in winterwater en een zonsondergang die eigenlijk onmogelijk zou moeten zijn aan de oostkust…
In Villanova i la Geltrú en Torredembarra ontdekken we dat Catalonië véél meer te bieden heeft dan we dachten. Een stadje vol met treintjes, RC BloKarting en andere geeky stuff. Een baai op steenworp afstand waar we met een flesje wijn de zon in zee zien zakken.
Terwijl heel Europa in de winter duikt, twijfelen we steeds meer aan ons plan om naar het noorden te trekken. Want waarom zouden we, als Catalonië ons blijft verrassen?