Aantal elanden gespot: 0
(maar wel dus 2 wolven en een pad)
23 juni
Na het bezoek aan het kasteel vinden we een plekje in het bos. Er staat nog een Nederlandse mobilhome vertrekkensklaar en even later hebben we de plek voor ons alleen. We zitten nog steeds aan de Baltische Zee en ik laat de drone nog eens in de lucht. Het is prachtig om vanuit de lucht al de kleine eilandjes te zien. ’s Avonds genieten we van een kampvuur.
24 juni
Ok, ik heb jullie wolven beloofd. Jammer genoeg hebben we geen staalhard bewijs, enkel ons ooggetuigenverslag. We zijn dus onderweg naar een volgend plekje en laten het bos en de zee achter ons. We draaiden – ergens onderweg – een grotere weg op en we zien op 30 meter waarempel twee wolven net het bos in duiken. Tegen dat we op de plek zijn waar we ze in het gewas hebben zien duiken met onze camera in aanslag zijn ze natuurlijk al verdwenen. De berm helde af en het struikgewas is dichtbegroeid. Jammer, we hadden zo graag, al was het maar een vage, foto willen maken. We zijn niet ver van de huizen van het dorp waar we door gaan rijden en het is ook klaardichte dag. We geloofden dus amper onze eigen ogen. Nee, het waren geen husky’s en straathonden kennen ze hier niet. Dus tenzij dat een lokale bewoner zijn twee wolfshonden losgebroken waren, hebben we wel degelijk wolven gezien. Waarschijnlijk jonge dieren op zoek naar eten? Er zitten wel degelijk wolven in Zweden maar we hadden wel eerder verwacht om een eland te zien…
In Mönsterås vinden we een mooi meer aan een ex-camping. Dat wil zeggen, de camping zelf is er niet meer maar je kan er wel gewoon parkeren en kamperen, zo gaat dat in Zweden. Er is een speeltuinje, barbeque-plaatsen, composttoiletten, kleedkamers en vuilbakken. Elke morgen komt er iemand langs die zorgt dat alles piekfijn in orde is. Een recreatiedomein zouden we bij ons zeggen, maar dan zonder de massa volk, inkom en vechtpartijen. Wij doken alvast het water in, verschillende keren, want het kwik ging ook hier naar de kanten van 30 graden, heerlijk. De vakantie is begonnen want meer en meer Zweden rijden af en aan, al dan niet met kinderen, om zich te verkoelen in het heldere water van het meer. We bleven twee nachten staan. De tweede avond kwamen er twee Zweedse mobilhomes naast ons staan en we sloegen met enkelen een praatje. Quasi elke Zweed, zelf de jongsten, spreken mooi Engels. We kregen wat tips omtrent te bezoeken plaatsen. Onze buren waren er voor enkele dagen tussenuit en maakten het laat, gelukkig hadden we oordopjes…
25 juni
Op dag twee aan het meer vonden we dat het tijd was om onze kayak boven te halen. Het meer had namelijk verschillende kleine eilandjes en op een zo’n eilandje stond een huisje en dat moesten we toch eens van dichtbij gaan bekijken, toch? Trouwens, er is maar één letter verschil met ‘elandje’. Het huisje was weinig soeps, een klein vakantieoptrekje waar zo te zien al lang niemand meer geweest is. Ik denk dat ik het gefilmd heb, dus later meer. Het was wel leuk om even te plonsen en op te drogen in de zon op dit kleine eilandje.
26 juni
Op 26 juni is het tijd voor wat “van admin”, dat is een eufemisme voor “het toilet leegmaken”. We checken ook Willy:s, een andere supermarktketen. Tot hiertoe zijn we in Lidl geweest, Ica en nu ook Willy:s. In de Lidl vind je weinig echt Zweedse producten, al moeten we zeggen dat de Zweedse blok kaas die we daar kochten wel echt lekker is. In Ica en Willy:s heb je meer keuze als je wat binnenlandse dingen wil proberen. Maar de ‘Cent Wafers’ en ‘Chocolate Cookies’ van Lidl zijn wel veel beter, u bent gewaarschuwd.
Na onze ronde zoeken we een plekje vlakbij het natuurgebied ‘Stuverydsbäcken’. Deze keer niet Park 4 Night, maar we vinden via Google Satellite view een mooie open plek in het bos. We zien de hele dag geen levende ziel. Het is te warm om overdag te wandelen dus we gaan bij valavond. Helaas geen elanden gespot… We maken een mooie wandeling en steken een stukje dwars door het bos door. Op de top van de heuvel, terug op de onverharde weg richting onze camper, vinden we een huis met stallen. Ja hoor, dit wordt bewoond. Nikki wordt meteen verliefd op het huis, de immense stal en omliggende weien met paarden. Ik vind het toch wel heel desolaat.
27 juni
We rijden naar Skurugata, een ander natuurgebied dat wel vrij bekend is, zowel onder de toeristen als de Zweden. Een korte, maar pittige wandeling van ongeveer 4,5 km neemt je mee door een kloof. We waren dus zeker niet alleen, maar gelukkig wel op tijd zodat we de meeste mensen en de hitte voor waren. Om de een of andere reden ook veel Nederlanders, ’t is weer eens wat anders dan Duitsers. Vermoedelijk staat deze kloof op menig Nederlandstalig blog…
Weer geen eland gespot, maar wel een goed gecamoufleerde maar fotogenieke pad die niet ontsnapte aan mijn fotografisch arendsoog
We rijden verder naar het plaatsje Linderas. Daar parkeren we weer vlak aan het meer om ons te verfrissen. Geen honden toegelaten dus Moya mag de bus bewaken, over katten is niets gezegd… Ook hier is het een komen en gaan van locals, maar na een uur of 9 wordt het hier ook weer muisstil en hebben we een rustige nacht. Alhoewel, ik denk dat het ergens tussen middernacht en twee uur was, werden we wakker van een A-tractor met een luide uitlaat die langs reed. Hij/Zij/Ze maakten geen overdreven lawaai maar met zo’n getuned ding ben je niet bepaald subtiel. Ik wil er nog wel eens over uitwijden, maar A-tractors zijn een uniek fenomeen in Zweden. Het zijn eigenlijk gewone wagens, vaak wel omgebouwd of uitgebouwd, maar ze mogen slechts 30km/u rijden, hebben geen nummerplaat en mogen bestuurd worden door 15 jaar en ouder, zonder rijbewijs. Het is een overblijfsel van een tijdperk waar een tekort aan tractors de bevolking verplichtte om creatief om te springen met hun voertuigen. Uiteraard is die 30km/u-regel zoals bij ons de brommers die maar 45 per uur mogen rijden, ook daar zijn creatieve oplossingen mogelijk voor wanneer je die ene politiewagen in de regio passeert…
’s Morgens werden we alweer begroet door een local die de badplaats kwam schoonmaken en onderhouden. Een gepensioneerde man in een ouder type, maar mooie Ford F150 pickup. Het zand wordt geharkt en elk stukje afval dat er onverhoopt toch achtergebleven is wordt opgeruimd. Vuilbakken en toilet nagekeken zodat de badgasten van de volgende dag weer volop kunnen genieten van de plaats…
28 juni
We breken even onze routine met de natuur en gaan een stadje bezoeken: Gränna. Dit stadje ligt aan de oever van het Vättern meer. De hoofdstraat is bezaaid met artisanale snoepwinkels. Blijkbaar het handelsmerk van Gränna. Het is een beetje toeristisch, maar wel leuk om de snoepmakers bezig te zien in hun ateliers. We waren zelfs klaar om wat snoep te kopen, maar onze creditcards werkten niet op de betaalterminal van het winkeltje. Jammer, maar al bij al goed nieuws voor onze portemonnee, tanden en pancreas. We kochten dan maar verse Kanelbule zoals elke dag… We reden verder naar Naturum Tåkern. Het Tåkern meer is maar een fractie van de grootte van het Vättern meer, maar is naar eigen zeggen de belangrijkste vogelbroedplaats van Noord-Europa. Het is prachtig onderhouden, met een bezoekerscentrum en begeleide wandelingen, én een parking waar je 24u mag staan. Een netjes aangelegd vlonderpad neemt je mee langs het meer, door moeras en weiland. Naast het pad staan op verschillende plekken torens waar elke vogelliefhebben zich kan uitleven. Ook weer geen lange wandeling, ongeveer 4km, maar een zeer mooie afwisseling met de Zweedse bossen.
29 juni
Afsluiten doen we in het stadje Vadstena, waar nog een kasteel te bezichtigen is. Maar persoonlijk vond ik het oud stationnetje met oude wagons, waarvan enkelen gerestaureerd, natuurlijk interessanter!
30 juni
De laatste dag van juni, we parkeerden ons de avond ervoor opnieuw aan een meer. Je zal wel al begrepen hebben dat parkeren aan meren, zwemmen en ’s avonds een kampvuur maken hier redelijk eenvoudig is. 30 juni was helaas een dag van regen, regen en nog eens regen. Als rasechte Belgen zijn we dat natuurlijk gewoon dus legden we ons neer bij een dagje binnenzitten. Zo kan ik de blog bijhouden… Ik denk dat het ook tijd wordt om nog eens een filmpje te maken voor ons Youtube kanaal!
De wolven gelooft geen mens, de rest sounds like heaven !
Enjoy lieve schatten
Mooie tekst en fotografie
Doe zo verder en geniet van Kottbullar,knäckebröd en surstromming
Op 12 en 13 juli zijn we in Stockholm
Groeten,
Staf
die wolven zijn enkel op die manier enigszins mogelijk … ik ken een paar straffe gasten die in zweden kakelverse wolvensporen vonden in de sneeuw ; joepie !!!! die is nog niet ver, die vinden we …. na een ganse dag wolvensporen volgen kwamen ze tot de conclusie ….. dat de wolf hen volgde !!!!