We pikken de draad weer op, ook al is weer even geleden. Wanneer we onderweg zijn, zijn er drie ‘pijlers’ waarin we onze tijd steken:
- Genieten van onze reis en de omgeving, wandelen en rondkijken. Maar ook: zorgen dat er eten en drinken is, vers water tanken, wc ledigen, diesel tanken en de was doen.
- Werken! Hoewel we niet full-time werken proberen we er wel een gezond werkritme op na te houden. Onze uren zijn wel flexibel waardoor we vaak ons werk kunnen concentreren op dagen of uren waarop het weer minder goed is.
- De overgebleven tijd kunnen we steken in ‘hobbyprojectjes’ zoals deze blog, ons Youtube-kanaal of mijn nieuw kanaal ‘Patch & Play‘.
Vandaar dat het weer even geleden is dat er nieuwe blogpost of video verschenen is. Ik heb er mij bij neergelegd dat het bijhouden van de vlog onbegonnen werk is. Maar er gaan nog genoeg momenten zijn om thuis in Antwerpen in plaats van naar de grauwe straat te staren een leuke video in elkaar te boxen, zo herbeleef ikzelf de reis ook nog een keer! Dit gezegd zijnde, back to the story!
4 juli: Nora – Treinen en een jaarmarkt
Na ons bezoek aan de oude hoogoven in Pershyttan, rijden we naar de rand van het stadje Nora. We parkeren ons voor de verandering aan het gelijknamige meer ‘Norasjön’. Uiteraard weer mogelijkheid om te zwemmen, ook al is het weer niet zo top. Na een rustige nacht rijden we naar het dorp zelf waar zo te zien veel animo is. Vooraleer we naar het centrum wandelen, passeren we nog even langs het oude station van Nora. De spoorlijn is al even buiten gebruik, maar er rijdt nog wel steeds een toeristische stoomtrein en er zijn nog oude locomotieven en rijtuigen te zien. Als kers op de taart is er een gratis museum met enkele gerestaureerde wagons. Ik mag wel mijn twee pollen kussen dat Nikki ook wel te vinden is voor de charme van oude treintjes…
Op naar het dorp dan, er was daar een soort jaarmarkt of rommelmarkt. Wie iets of wat bekend is met Zweden, heeft waarschijnlijk wel de term ‘Loppis’ zien staan aan de kant van de weg. Loppis is Zweeds voor een soort van garageverkoop, heel populair en gangbaar in Zweden. Dat komt omdat het land klaarblijkelijk op een enorme berg oude troep zit. In tegenstelling tot wij, Belgen die nogal gemakkelijk oma’s oude inboedel en rare beeldjes bij de kringloopwinkel dumpen, heeft de doorsnee Zweed op het platteland wel een schuur of twee op overschot die hij kan vullen met stuff tot het echt niet meer schoon is om te zien. Dan ontstaat er een Loppis en kan je dus grasduinen in iemands spullen en proberen de ruwe diamant in de hooiberg te vinden. In dit geval was de Loppis dus samengekomen op het marktplein van Nora. Na even op de markt rond gelopen te hebben, en eens in de kerk te piepen, zetten we onze tocht verder. Je hebt hier verschillende soorten kerken, deze lijkt vrij hard op onze ‘soort’ van kerk, alleen is de binnenkant veel kleurrijker aangekleed dan wat wij gewoon zijn. Een andere soort kerk, in hout, is dan weer veel warmer en gezelliger vanbinnen, maar daarover later meer.
Kopparberg
We rijden in de richting van Kopparberg. Ik denk dat de naam niet veel uitleg nodig heeft. Het stadje dankt zij naam aan de kopermijnen die er in de 18e eeuw de Zweedse economie een stevige duw gaf én de rest van de wereld van koper voorzag. Nadat we een leuk plekje gevonden hadden wandelden we naar Finngruvan. Een kopermijn die in de 17e eeuw ontdekt werd. Op de plaats van de mijn zelf is, afgezien van een afgespannen put met water, weinig te beleven. Maar mijn liefhebbershart spotte wel een perfect onderhouden oldtimer camper…
Mooiste kerk van Zweden
Toen we Kopparberg verlieten, passeerden we langs een mooie houten kerk en besloten even te stoppen. Binnen waren mensen bezig met de eucharistieviering voor te bereiden, maar al snel stond er iemand me tips te geven op zijn smartphone. Vanbinnen was de kerk heel gezellig door het warme houtwerk en ik nam nog snel een foto met mijn smartphone, want ik wou de mensen daar niet te veel storen… Bij het schrijven van deze blog kom ik erachter dat deze kerk verkozen is tot mooiste kerk van Zweden! Had ik dat geweten had ik zeker meer foto’s gemaakt.
In Klenshyttan komen we nog een hoogoven tegen, ook deze is enorm goed bewaard gebleven. Dit specifiek exemplaar komt nog aan bod in de vlog. Aan industriële archeologie in dit gebied echt geen gebrek, dat blijkt ook uit de volgende stop. Niet ver van Smedjebacken parkeren we vlakbij Stollbergs gruva. Deze is best wel imposant. Drie onmetelijk diepe kraters staren hier naar de zon. Dankzij de drone kunnen we nog net de bodem zien. Aan de zijkant van de heuvel is een oude mijngang toegangelijk voor bezoekers, op eigen risico wel te verstaan…
Uiteindelijk parkeren we naast de grindweg om wat uit de wind te staan. Lange grindwegen zijn hier gebruikelijk en het is vrij normaal als je eens 10 km op een onverhard stuk moet rijden. Ze zijn stuk voor stuk in goede staat, maar toch is het met een camper niet echt comfortabel… Het pad rechts naast onze Nigel was ongebruikt dus we stoorden niemand. Er reden regelmatig auto’s van bewoners voorbij die steeds vriendelijk hun hand opstaken. Je merkt wel: hoe noordelijker men trekt, hoe minder mobilhomes en busjes je ontmoet.
+1
Ondertussen zijn we 9 juli en we rijden naar een zilvermijn die prachtig blauw water zou moeten hebben. Östra Silvberg gruva is inderdaad een prachtig zicht, maar wel wat toeristisch, er waren waarempel meerdere andere mensen! Na een kwartiertje hadden we het wel gezien en zochten we naar een gezelliger plek. De omgeving is net zoals bij de Rio Tinto in Spanje een marslandschap en er hangt de typische geur van geoxideerd ijzer, wat zwavelachtig. De mijn zou 220 meter diep zijn op bepaalde plekken dus erin gaan zwemmen is een slecht idee. Hoewel de plek ons aangeraden werd als leuke zwemspot, en er online veel foto’s en filmpjes te vinden zijn van mensen die er zwemmen, was er toen wij er waren niemand zich in het water aan het wagen en stond er een zwemverbod. Er is weinig over te vinden maar het water zou ook verontreinigd zijn. Ons advies: ga zwemmen in het grotere meer op een paar 100 meter van deze groeve.
Om te overnachten reden we een stukje verder naar Dammsjön, een groot meer met een groot zandstrand met aanpalend naaldbos. Dit is meteen het meest noordelijke punt van onze reis. Hier was een grote parking voor campers voorzien, maar er waren natuurlijk ook veel dagjestoeristen. Maar nog steeds: naar Belgische normen was het zeer kalm. En wie kwam daar in de namiddag aangefietst? Amber, natuurlijk! Onze vaste fietsende reisbuddy, die via Polen richting Baltische staten, Finland en dan Zweden fietste. We hadden afgesproken om een stukje samen weer zuidwaarts te reizen. Amber’s fiets had wat last van mankementen, dus de fiets in Nigel laden en een paar 100 km vals spelen was een welkome afwisseling.
Elanden!
Amber bracht al meteen geluk. Tijdens onze eerste rit samen staken er plots een eland en haar jong over. Op pakweg 30 meter van onze camper! We hadden makkelijk een ongeluk kunnen hebben, dus je kan beter je ogen openhouden in Zweden. Ze verschenen opeens uit het bos, staken de weg over en waren weer opgegaan in het struikgewas. Uiteraard veel te snel om een foto te nemen, alweer. Volgende keer nemen we een dashcam mee om onze claims hard te maken! Zo’n eland is echt enorm en we waren natuurlijk alledrie extatisch omdat we er eindelijk één gezien hadden. Zelfs Amber, die in het noorden al meerdere elanden in de verte gespot had, was blij dat ze er eindelijk eentje van dichtbij kon zien, al was het in vingerknip voorbij.
En met deze onthulling sluit ik deze editie af. We zitten al over de helft van onze reis en beginnen dus ook terug te keren. Het is duidelijk dat je Zweden niet kan ontdekken op zes weken, en dat was ook nooit de bedoeling. Maar we kunnen wel zeggen dat we stevig onder de indruk zijn van wat we al gezien hebben! Tot de volgende keer…
Boeiende verhalen en goeie fotografie, klaar om nog meer te ontdekken